dinsdag 21 februari 2017

Trailrunnen is meer dan alleen lopen

Andre Bleumink (links) en Henrie Drenthel, trailrunners van het eerste uur (foto Jan Strijker)
Als je eenmaal je hart hebt verloren aan trailrunnen, ontdek je dat er een hele wereld achter het trailrunnen zit. Het is een soort subcultuur binnen het loopwereldje. Met eigen ‘regels’, eigen afstanden,  eigen gewoontes en bijzondere gebruiken.

Chill 
Allereerst de sfeer op een trailrunevent. Want van wedstrijdspanning is nauwelijks sprake, mensen keuvelen voor de start gezellig met elkaar, geen lange wachtrijen bij de dixies van zenuwachtige lopers die nog even snel wat weg moeten brengen, niet met 1000-en lopers opgepropt staan in het startvak en ook niet een half uur voor de start het startvak in duiken voor een goede startpositie. Bij trailrunning is alles veel gemoedelijker en relaxter. Zelfs zo relaxt dat ik zelf wel eens bij het startschot even moest uitzoeken welke kant ik eigenlijk op moest. Gewoon de meute achterna leidde me de goede kant op.

Beleven
In de basis draait trailrunning niet om het lopen van je allersnelste tijd ever. Eerder het overbruggen van afstand en hoogtemeters is hier de uitdaging. Lopen in onbekend glooiend/bergachtig terrein vraagt een totaal andere mindset dan het lopen van een marathon voor een PR. Tijdens trailrunnen moet je anticiperen op de omgeving, de ondergrond, de weersomstandigheden, etc. Je gemiddelde loopsnelheid zal dan ook een stuk trager zijn dan tijdens een wegwedstrijd, zeker als je een trailrun met flink wat hoogtemeters loopt. Zo nu en dan moet je zelfs wandelen bij een steile klim of op een drukke singletrack. Deze andere manier van hardlopen geeft je de mogelijkheid om op een andere manier de race te beleven. Gun jezelf de tijd om te genieten van de vergezichten, neem uitgebreid de tijd om bij de verzorgingsposten bij te tanken en andere trailrunners te ontmoeten, vergeet geen foto’s te maken en laat vooral de tijd los. Beleef die vrijheid! Wedden dat je met een smile op je gezicht finisht?

Afstand
Trailruns kennen over het algemeen niet de ‘standaard’ gecertificeerde afstanden, zoals we die van de wegatletiek kennen. De afstand wordt bij trails bepaald door het begin- en eindpunt en de paden en natuurlijke obstakels, zoals rivieren en bergketens, er tussen. Incourante afstanden als een 20 of 34 kilometer zijn normaal. Evenals afstanden boven de 50 kilometer, de ultra’s. Begin je net met trailrunnen? Leg de lat dan niet te hoog. Kies een trail die bij jou past, waarbij je je moet realiseren dat het lopen van trailruns fysiek zwaarder is dan het lopen op de weg. De natuur heeft hier de dikke vinger in de pap: je bent afhankelijk van de weersomstandigheden en hoogteverschil.

Doelgroep
Van de 2 miljoen hardlopers die Nederland rijk is, weten zo’n 15.000 lopers de trailruns te vinden, die wekelijks in binnen- en buitenland georganiseerd worden. Deze groep bestaat vooral uit mensen tussen de 40-50 jaar Bron Elsevier, met net iets meer mannen dan vrouwen. Is dat ‘beleven’ toe te schrijven aan de gemiddelde leeftijd van de trailrunner?  Want waarom is juist deze groep zo graag op de trails te vinden? Op zoek naar innerlijke rust na een drukke werkweek, geen zin om tussen duizenden andere lopers je klem te lopen op een wegparcours, nieuwe dingen willen doen en je grenzen ontdekken? Of heeft het meer met fysieke capaciteiten te maken? Want op oudere leeftijd zijn de pezen en gewrichten in staat zwaardere belasting te doorstaan, mits hier wel jarenlange trainingsarbeid aan vooraf is gegaan.

Natuur
Dit vind ik één van de fijnste dingen van trailrunnen: het lopen in de natuur. Niet via brede gebaande paden, maar via slingerende single tracks jezelf mee laten voeren naar plekken waar je anders niet snel komt. Je weg zoeken langs de oevers van snelstromende riviertjes, in het donker proberen op de been te blijven, wéér genieten van die vergezichten, de geur van het bos opsnuivend en met een beetje mazzel sta je oog in oog met loslopend wild. Omdat veel trails door natuurgebieden gaan, is er vaak een limiet aan het aantal deelnemers dat deel kan nemen aan de trail. Niet alleen om drukte op het parcours tegen te gaan, maar ook om de natuur niet te overbelasten. Om gebruik te mogen maken van de natuurgebieden moeten organisaties aan veel voorwaarden voldoen, zoals het niet bevuilen van de trails. En daar hebben wij als traillopers een heel belangrijke rol. Er geldt dan ook een (ongeschreven) regel voor trailrunning: alles wat het je mee de trails op neemt, neem je ook mee terug! Gooi dus geen afval in de natuur. Nee…. Ook geen gelletjes… Niet alleen slecht voor het milieu, maar door dit soort acties, die helaas te veel voorkomen, lopen organisaties het risico niet meer welkom te zijn in het natuurgebied.  En wij, trailrunners, dus ook niet.

Zelfvoorzienend
De vrijheid van het trailrunnen brengt nog een ander aspect met zich mee: niet afhankelijk (willen of kunnen) zijn van anderen. Tijdens een trailrun zul je weinig of geen verzorgingsposten tegen komen en ben je op jezelf aangewezen. De meeste trailrunners staan dan ook aan de start met een rugzakje met daarin een waterzak voor het nodige drinken en koolhydraten in de vorm van gelletjes en repen. Wie ruiger terrein opzoekt zal vaak ook wat extra kleding, een EHBO-setje, thermodekentje, stokken. Een opgeladen telefoon, geld, hoofdlampje en extra batterijen zijn ook geen overbodige luxe.

Outfit
Een trailrunner herken je al van verre. De meeste trailrunners lopen met een rugzakje en in de bergachtige gebieden zijn ook de stokken geen uitzondering meer. Tel daarbij op de schoenen, met het grove profiel, die speciaal voor het trailrunnen ontwikkeld zijn. Maar wat bijna iedere trailrunner draagt zijn de neck gaitors, neck tubes, of beter bekend als buffs. Om de nek, om het hoofd, om de pols. Een heel veelzijdig item om de nek of het hoofd warm te houden of om met de pols het zweet van het hoofd te vegen. Meestal zijn ze bedrukt met het logo van een eerder gelopen trailrun.

Biertje?
Sta niet gek te kijken als je na de finish je medetrailers met een groot glas bier in de hand ziet staan. Zeker bij de zuiderburen is het geen uitzondering dat een bierbrouwer zijn naam verbonden heeft aan een trailrun en je na de finish dit bier gratis, of voor een klein bedrag, geschonken krijgt. Was je nog niet helemaal tot totale ontspanning gekomen tijdens jouw trailrun, dan komt dit wel tijdens het naborrelen met je trailmaatjes onder het genot van een biertje. Of je hersteldrankje. (bron)

Geen opmerkingen: