IJzenvoorde 4e Slangenburg Trail 20,1 km - 2:07:11 uur - 81e plaats

De eerste 10 kilometer zitten er op

Zaterdagmorgen 18 februari 2017 omstreeks 13:00 uur… op de parkeerplaats voor het clubgebouw van AVA’70 in Aalten is het een drukte van jewelste. Ongeveer 30 Avajanen zijn voornemens om deel te nemen aan de 4e editie van de Slangenburgse Trailrun. De deelnemers konden kiezen uit afstanden van 12 of 21 kilometer. Ruim een uur voor aanvang van de wedstrijd werd  het Verenigingsgebouw ‘de Pokkershutte” in IJzervoorde bestormd en belegerd door de geelhemden van AVA’70. Heel even waande ik mij weer in café Frowijn in Nijmegen, echter de ambiance was niet te vergelijken. Het mocht de feestvreugde niet bederven. Al snel werd de kleedkamer omgedoopt tot “AVA’70” kleedkamer. Niet- AVA’70 leden schrokken bij binnenkomst en enkelen trokken al snel hun conclusie dat een omkleedplek in de sporthal misschien wel beter zou zijn.

Net als voorgaande jaren, had de organisatie ook dit jaar besloten te gaan starten in groepen van 10 personen. De 1e groep zou klokslag 14:30 uur gaan starten, gevolgd door een nieuwe groep die 1 minuut later zou volgen. De start had wel iets weg van een originele slipjacht…. De 1e groep zet een reukspoor uit, waarna de resterende bloeddorstige atleten de achtervolging konden inzetten. Mijn groep start als 10e en voorlaatste groep en in onze groep zaten maar liefst zeven AVA'70 atleten. Mijn trainingsgenoten Jeroen Toevank, Herbert ter Maat en Maarten Angenent waren binnen de kilometer al uit het zicht verdwenen en met Peter Baten, Marco van Rijs en Ingrid van Zolingen gaan we als groepje het veld in.

Na een kilometer of vijf zijn we door iedereen ingehaald en lopen we dus als allerlaatste van de 20 kilometer. Net voor het pauzepunt bij het kasteel Slangenburg staat Jelle Hubers ons nog aan te moedigen Ongeveer halverwege de route krijgt Ingrid het wat moeilijker en geeft aan dat we maar moeten gaan. Peter en Marco zetten de sokken er in en ik volg op gepaste afstand. Na een kilometer of 15 krijgt ook Marco het wat moeilijker maar Peter is vandaag in goede doen en heel langzaam loopt hij bij ons weg. Zelf haal ik ook nog enkele achterblijvers in en blijf mooi doorlopen. Het parcours is ten opzichte van vorig jaar een stuk beter. Alle paden zijn goed begaanbaar en het is lang niet zo drassig. In mijn achterhoofd heb ik nog steeds het natte gedeelte in de laatste kilometer van vorig jaar in gedachten. Maar ook hier is het mooi droog en krijgen we dit jaar de voeten nauwelijks nat. Redelijk fris kom ik over de finish en heb er weer een prachtige route opzitten.

Ten slotte enkele kleine verbeterpuntjes voor de organisatie. De kilometer bordjes staan niet helemaal goed aangegeven en de afstand komt net aan de 20 kilometer. Ook wordt traditiegetrouw de deelnemers na de finish een kopje erwtensoep aangeboden. Hoe jammer is het dan voor de laatste deelnemers die de finish passeren, dat er geen soep meer over is gebleven. Daarnaast bleek het warme douchewater kennelijk alleen beschikbaar voor de allersnelste deelnemers. Niets is fijner dan na een trailrun als deze even lekker warm te kunnen douchen.